PLATTDEUTSCH
IM HERZEN VON WESTFALEN

Ümmetsüs!

Dat is en Rängstern un en Läopen op der Welt,
ä wemme alles käopen könn füör Geld!
Doch wat op Ären amme schoinsten is,
dat giet et allerwiägen ümmetsüs:

Dat is ois maol de reine, friske Lucht,
diän hoilen Dag bit in de Iulenflucht.
Säo oinfach is dat un säo lichte te verstaohn,
dao höfste bläoß nao biuten henne gaohn!

Dao sind de laiwen Vüegelkes, dai singet
un kleine Blagen, dai dao danzt un springet!
Un imme Spring dat beste Water klaor
dat flütt dao ümmetsüs dat gaße Jaohr!

Gaß ümmetsüs is äok en fröndlicket Gesichte,
dat is en Lachen, dat ues fällt säo lichte!
Un kuikeste et aowends nao diän Stären,
dann wärd säo klein hui unnen alles op der Ären!

Un diusend Muorgen Maonenschuin
dai hiäste ümmetsüs, dai hört di ganz alloin!


aus dem Buch: „Wat en Theater!“